سیاست پولی سازگار با اقتصاد نفتی ایران با رویکرد BVAR- DSGE

هدف از این مقاله تبیین سیاست پولی سازگار با شرایط اقتصادی کشور است. از این‌رو در این مقاله تلاش شده است در قالب الگوی تعادل عمومی پویای تصادفی سازگار با ویژگی‌های اقتصاد ایران دو حالت تابع عکس‌العمل بانک مرکزی مورد ارزیابی قرار گیرد. در حالت اول، سیاستگذار با توجه به سطح تولید، انحراف تورم از تورم هدف و نرخ ارز سیاستگذاری می‌کند. در حالت دوم مبنای تصمیم‌گیری انحراف تولید از تولید بالقوه، انحراف تورم آتی از تورم هدف و نرخ ارز بوده و در هر دو حالت بهره‌گیری از تجربیات سیاستی نیز به عنوان متغیری برای سیاستگذاری لحاظ شده است. برای کاهش خطای پیش‌بینی مدل و ایجاد هماهنگی بیشتر بین مبانی نظری و داده‌‌ها از رویکرد هیبریدی DSGE-BVAR استفاده شده است. پس از برآورد پارامتر‌ها با استفاده از رویکرد بیزی، اثرات تکانه‌های نفتی، ارزی و پولی بر پویایی‌های متغیرهای کلان اقتصاد در دوره 1392:4- 1369:1تحلیل شدند. یافته‌‌ها حاکی از کاهش تولید و تورم در برابر تکانه‌های نفتی و ارزی و در مقابل افزایش این متغیر‌ها در نتیجه تکانه پولی است. تکانه‌های مثبت درآمدهای نفتی و نرخ ارز موجب افزایش مخارج عمرانی دولت می‌شود. از دیگر یافته‌‌ها آنکه دولت برای کمینه‌سازی انحراف تولید از تولید بالقوه و مهار تورم آتی، با تمرکز بیشتر بر تجربیات پیشین تصمیم‌سازی می‌کند و در این حالت نیز در صورت وارد شدن هر گونه تکانه به اقتصاد، متغیرهای کلان اقتصادی در مقایسه با حالت اول سریعتر به تعادل بلندمدت خود باز می‌گردند، بنابراین این حالت برای اقتصاد ایران پیشنهاد می‌شود.